Pedrouzo-Santiago de Compostelo
7 juli 2012 - Santiago de Compostela, Spanje
Begin je een verhaal met olé, olé ik ben er. Of beginnen we gewoon bij de ochtend.
Vanmorgen om vijf uur staan de eerste dwazen op om aan de laatste dag te beginnen, je vraagt je toch af waarom? Het betekent wel dat je ook wakker bent en wat je ook probeert het lukt je niet om terug in slaap te vallen. Dus op een bepaald moment besluit je ook op te staan. Je gaat wassen en scheren en je voelt de kriebels al duidelijk, dit wordt de laatste stap dag. Ik ben gereed en kijk op de klok en zie dat het nog maar zes uur is. Daarom besluit ik wat te gaan vertragen door eerst maar eens een sigaretje te gaan roken. Onderwijl kijk ik ook nog even naar alle reacties die jullie hebben geschreven en ze komen binnen. Ik ben nu al ontroerd door alle bemoedigende woorden die jullie hebben geschreven. Ik ga op pad nog half in het donker, het regent. Ik volg een tijdje een groepje dat met licht op aan het lopen is en profiteer op die manier, dat ik kan voorkomen in plassen te lopen. Na een kilometer of vijf zie ik een restaurant, open en besluit even aan te lopen. Koffie en brood en wij zijn weer mans om door te lopen naar Santiago. Onderwijl herinner ik mij woorden uit jullie reacties en denk de mensen staan niet aan de kant maar ze lopen op de kant. Dit om al het water te vermijden. Alhoewel ik wel degelijk voel dat mensen mij in stilte aanmoedigen. Ik bereik Monto Gozo en zoals het woord al laat vermoeden nog een laatste maal klimmen. Deze plaats is speciaal aangelegd toen de Paus hier de jongeren dag hield, vele jaren geleden. Hier kunnen minstens 600 mensen slapen er is een restaurant en nog meer om al deze mensen bezig te houden. In vroegere tijden kwamen hier de pelgrims tezamen om hun laatste nacht door te brengen en uit te kijken op Santiago. Nu is dat niet langer mogelijk, de uitkijk op. Een plaats hier voor was de laatste wasplaats voor de pelgrims om zich te reinigen, maar dat had ik gisteren al gedaan. Langzaam en half ontroerd stap ik verder ik passeer de stadsgrens en besef dat het einde van de weg daar is. Ik loop op, letterlijk, naar de kathedraal. Ik ben er nu voor de derde keer en weer heb ik een andere weg gelopen. Ik loop de kathedraal binnen en neem plaats in de kerkbank. Niets kan mij meer stoppen een ontlading volgt een last valt van mij af en ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen doen. Ook dankbaar dat mijn gezin nog steeds compleet is, wat ben ik gelukkig. Het is 11 uur en begeef mij naar een centraal office voor kamers hier in de stad, dat wist ik nog van de vorige keer. Het is mij gelukt om hier voor drie nachten te verblijven. Ik ga mij wassen en besluit een aantal zaken uit mijn rugzak weg te gooien. Sommige zaken zijn werkelijk niet meer schoon te krijgen of zijn kapot of er zitten brandgaten in. Ik hou nog wat over en kleed mij aan om naar de 12 uur mis te gaan, de pelgrims mis. Bij binnenkomst blijkt dat ook het grote wierookvat zal worden gehesen. Er is een persoon die een mis heeft aangevraagd met drie heren en een heel koor vol met dienaren. Ook zitten er kinderen met het syndroom van Down in de kerk, rondom het altaar. Heel ontroerend om te zien hoe zij ook hebben genoten van hun camino. Dat weet ik omdat ik ze onderweg ben tegengekomen en zij mij hebben toegezongen, het moest zo zijn. De mis is langdurig omdat verschillende groepen een korte toespraak willen en mogen houden. Daar is dan het moment het vat wordt gehesen door 6 mannen en gaat langzaam zijn boog maken door de kerk. Allerlei flitsapparaten schieten de lucht in om maar niets te missen. Maar een foto zegt niets dat is een vast moment, dit moet je zelf beleven. Op You Tube vind je genoeg filmpjes van dit gebeuren. Frappant is dat ik kamer 13 heb, gelukkig op zaterdag. Ik ben tenslotte in Galicië en daar zijn ze buiten het geloof ook nog steeds bijgelovig.
Ik kom nu terug op de vele verzoeken om een kaarsje op te steken en dat is ook gedaan. Ik hoop dat voor wie de verzoeken waren rust kunnen vinden in het vreselijke verlies van hun kind. En dat voor wie twee nieuwe longen heeft gekregen haar gezondheid weer mag terugkeren.
Een andere kaars is voor het verlies van Piet, die ik ook heb meegenomen naar hier. Hier valt alleen maar te zeggen sterkte aan de familie.
Een andere kaars is voor onze ouders, schoonzus. Maar ook is hij voor allen die iemand zijn verloren en daar nog vaak aan denken en ook voor al mijn volgers om dat ik hoop dat het jullie allemaal goed mag gaan. Ik ga sluiten anders zit ik hier nog te janken achter mijn toetsenbord.
Hasta Mañana
we hebben alsnog een europees kampioen en DAT BEN JIJ!!!!!!!!!!
Proficiat met het behalen van je doel en zo te lezen heeft het voldaan aan je verwachtingen. HULDE, HULDE, HULDE!!
Dank je wel voor de kaarsjes. Tot ziens later in Sas?
groeten
Lex en Corrie
(zo te zien zijn we de eerste met een reactie, er zullen er nog vele volgen denk ik)
Van harte gefeliciteerd met deze prachtige prestatie.
We zullen jouw verhalen missen maar voor jezelf werd het tijd denken we dat de trip ten einde is.
Geniet nog een aantal dagen van Santiago en goede reis naar huis.
Groeten en tot ziens.
Yes!! Je hebt het gehaald. Gefeliciteerd oompje!!! En weer schrijf je een zeer mooi verhaal over je laatste kms. Wat jij allemaal hebt meegemaakt blijf je de rest van je leven koesteren. Bewaar je tranen maar voor je thuiskomst, nu zullen wij ze wel laten in jouw plaats. Ben al bezig terwijl ik dit schrijf. Iemand verliezen is hard, maar het leven gaat verder en er is nog zoveel moois te beleven dat je wel door moet. Bedankt voor je kaarsje en hopelijk tot binnenkort.
Lieve groetjes, Christa, Steven en Mike
Een hele dikke proficiat, ofwel chapeau camino. Ik had me er al enigszins op voorbereid, maar je maakt onverwacht veel los bij je achterban: Kippenvel, brok in de keel, tranen, dankbaarheid, etc. maar bovenal een diep respect voor jou. Van de ontlading zal niemand vreemd opkijken, je zou voor minder. Bedankt voor de kaarsjes. Ik ben ervan overtuigd dat ma (en alle anderen die ons ontvallen zijn) je vanaf boven ook gevolgd hebben. Geniet nu nog maar een paar dagen en we zien je graag in de loop van deze week weer in Sas verschijnen.
Groetjes,
Carmen
In een woord fantatisch dat het je gelukt is.
Tijdens onze vakantie niet altijd hjouw verhalen kunnen lezen maar wij vinden dit een uitzonderlijke prestatie.
Wij zijn trots op jou.
Uit je verhalen blijkt dat het je weer sterkt om ondanks tegenslagen verder te gaan. Jouw verhaal/prestatie geeft zelf ons een goed gevoel. Onze dagtocht van 7,5 uur de bergen in ga ons direct een gevoel wat vor prestatie jij elke dag moest afleggen. Het lijkt zo simpel.
Wij wensen je weer een behouden thuiskomst en veel wijsheid voor de komende tijd
groet
Moni en Peter
Geweldige prestatie, we zijn allen zeer trots op jou, al is dat altijd niet met woorden uit te drukken.
Tot komende week in Sas,
De Snoeckjes.
Bedankt voor je verhalen waar ik het laatste stuk van heb mee mogen genieten. geweldig dat je dit gedaan hebt en het hebt kunnen doen! Het zal nog niet zo gemakkelijk zijn om weer in het gewone leven te stappen, al zal het fijn zijn weer bij je dierbaren te zijn. Het was jouw weg, jouw Camino, die neem je mee in je hart!
hartelijke groet, Hanny
Ik hou van je
dikke kus en tot woensdag
Groeten, Benny en Christine Hemelsoet
Op dit moment lopen de tranen over mijn gezicht, van ontroering, maar ook van intense dankbaarheid dat je deze onvergetelijke reis hebt gemaakt voor 1 persoon die je zo lief en dierbaar is en die je hebt mogen behouden.
Ook voor Nancy, Mandy, Jordy, Caroline en je kleinkinderen is dit een dag om nooit te vergeten.
Vandaag, zoals je weet, waren Jordy/Caro Joep en Keano hier bij mij in Den Haag. Ik heb met veel dankbaarheid naar ze gekeken zeker naar onze kleinkinderen die weer voortleven en zelf weer geschiedenis gaan maken. En later verder vertellen dat hun Opa ooit eens die grote reis heeft gemaakt naar Santiago, maar wel met een doel en missie.
Dit was een reis wat meer zegt dan woorden.
Ik wil je ook bedanken voor de kaarsjes die je hebt aangestoken voor al je volgers en die dierbaren verloren hebben.
Tot gauw ziens en een voorspoedige reis naar huis.
Wat een prestatie met ook nog het gewenste eindresultaat! Deze reis gaat niemand meer vergeten die je gevolgd heeft, ik in ieder geval niet!
Dank je wel voor het kaarsje en zeer zeker tot snel!
Dikke knuf Robert
Gefeliciteerd met deze geweldige prestatie,het is je gelukt , het is niet te geloven dat je zoveel kilometers gelopen hebt . Geniet nog van je dagen daar en een heel goede terugreis .
Heel veel groeten , Rudy en Georgette
Super goed gedaan! Ik vind.het echt super knap. Hanny (is toevallig een collega van me bij het Portaal van Vlaanderen) en ik zatten al de hele middag tussen het werken door je site in de gaten te houden. Geniet nog van je laatste dagen in Santiago.
Groetjes Amber
Echt super gedaan, proficiat !!!!!
Wat een geweldige prestatie.
Heel veel groeten,
Fam. Snoeck uit Hoek
We houden van je dikke kus van ons x
Tot woensdag
xxx
Proficiat, een tocht waarvan je nog lang het verhaal zult vertellen.
Groeten
Maurice
Groetjes Claudia Heijens
Ik heb de laatste maanden regelmatig je verslagen gelezen, ik was er steeds van onder de indruk. Dat jij zo'n prestatie hebt geleverd vind ik in een woord "fantastisch".
Walter
Je hebt het gehaald van harte PROFICIAT!!!!!
Dit is een hele prestatie daar kunnen we in SAS trots op zijn.
We zullen wel je mooie verhalen missen.
geniet er nog van daar in Santiago en een goede thuiskomst gewenst.
groetjes
Willy v/d Bergen
je verhalen zijn super een fijne terugreis naar het natte zeeland
Wat een prestatie!!!! Een hele dikke proficiat van ons.
Riet en Frank Engels-Bogaert.