Llanes-Cuerres
23 juni 2012 - Ribadesella, Spanje
Vandaag een prachtige dag niet alleen in weer maar ook de natuur. Het ontbijt hier was zeer goed verzorgt er was brood en niet in plastic verpakt. Nee de zaak werd geroosterd opgediend. en als het op was werd er nog gevraagd of ik meer wilde. Dit noem ik klasse. Om 8.15 eindelijk op weg en na een korte afsnijding mijn camino weg terug gevonden. Om 9 uur passeerde ik een baai gelegen aan een prachtig strand omlijst door prachtige ruwe rotsen. Ja hier kon en moest ik even van genieten en laat nou uitgesproken op het mooiste plekje ook nog een restaurant, bar open zijn. Ik dook gelijk het terras op en mailde naar huis dat ik in de zon op het terras zat. Wat denk je dat het antwoord was: opstaan luie pelgrim en voortgaan, geen compassie met mij. Wat deed ik: ik luisterde en ben voort gegaan. Diep in mijn hart ongelukkig daar ik het mooiste plekje vaarwel moest zeggen maar ja als ik niet voortgaat is er voor jullie ook niets te lezen dus begrijp ik het wel. Vandaag liep ik zoals men dat hier uitdrukt plat, mooi niet dus je loopt 30 km de sasse brug op en af en dat is vermoeiend, probeer het maar eens. Maar in vergelijking met de voorgaande dag was het plat. Ik liep als het ware door een dal en nu was zowel links als rechts alles even goed verlicht. Dus jullie begrijpen het al het was warm 25 a 26 graden met een aangenaam windje. Ik ben mijn hoed ook verloren en begon aan de kop wat brandluchtjes te ruiken en verlangde naar een pet. Ik volop uitkijkend naar een verkooppunt maar niks gevonden. Ik kom aan in een onooglijk dorpje waar juist één restaurant staat en ga naar binnen om een cola en een bocadillo te bevragen. Dat laatste was er niet want het brood was op. Ik installeer mij op het terras en kijk toe hoe een man zijn vuil naar de lokale vuil verzamelplaats brengt. Deze man stapt in zijn auto en rijdt naar mijn terras 15 meter verder. Hij opent zijn klep van de auto en neemt allerlei spullen eruit waaronder ook petjes, ik roep hem direct aan en terstond verkoopt hij mij een pet, gered voor de zon. Ik trek fluitend verder niets kan mij nu nog deren. Genietend van al het moois dat mij toekomt denk ik dat ik een bevoorrecht persoon ben. Daarom kan ik dit ook zo waarderen en nogmaals dank Nancy dat ik dit mag doen. Ik loop verder en de telefoon gaat en JP doet zijn zegje dat ik aardig opschiet. Mijn dag kan niet meer stuk en fluitend ga ik verder. Ik passeer redelijk wat plaatsjes en vele nodigen mij uit om te blijven daar er veel zijn met een auberge. Nee ik heb besloten door te gaan naar Ribadesela. Maar alles is veranderlijk 7 km voor het einde zie ik een aankondiging dat er een nieuwe privé auberge is geopend op donativo wijze in de plaats Cuerres. Ik besluit mijn reis daar af te breken. Het blijken gepensioneerde Duitsers te zijn die de camino ook hebben gelopen. Hij was leraar in Bilbao voor meer dan 6 jaar en hebben alles in Duitsland achter zich gelaten en hier een nieuw huis gebouwd en sinds een jaar ook een auberge geopend. Acht mensen kunnen hier slapen en tot nu toe, vijf uur in de middag, nog geen andere pelgrims gezien. Lekker, toch alleen maar niet eenzaam. Ik ben ondertussen wezen eten in het lokale restaurant en heb daar kennis gemaakt met een origineel Asturisch gerecht: bestaande uit een soort bonen gevuld met varkensvlees en bloedworst en dit werd als een soort soep opgediend, heerlijk. Ja ik zit in de voorlaatste provincie of departement en heb de 400 km grens bereikt. Asturië was een oud koninkrijk waar de moren nooit zijn gekomen en van waaruit de herovering van Spanje 600-700 na jCh weer heeft plaatsgevonden van daar de mythe rond Jacob de morendoder. Willen jullie hier meer over weten zoek het dan lekker op of lees mijn voorwoord nog maar een keer.
Christa jij bent niet gek ook bij mij lag in het zee maar dat ligt aan het programma.
Daarom maar weer Hasta Manana
Het zal wel zo geregeld zijn van bovenaf dat die man met petten langskwam.Je zal dit wel hebben verdiend.
Blijven fluiten en succes met de rest van de kilometertjes.
Groeten.
Groet uit Den Haag.
Gisteren met enkele leden van de stadsraad naar de viering van het 100 jarig bestaan van Cargill (het vroegere stijselkot) geweest. Na een rondleiding, toespraken van de huidige directeur Alain Defait, burgemeester Lonink, commissaris van de koningin in Zeeland Karla Peijs en nog een hoge hotemetoot van Cargill. Met tussendoor de nodige hapjes en drankjes was het erg gezellig en J-P was druk aan het fotograferen. De zuidelijke entree van Sas (bij Rosier) is ondertussen ook vernieuwd. Het fietspad en de rijweg zijn gescheiden door grote keien die in de cement liggen. Ziet er leuk uit. Hasta mañana
Toch nog iemand die mij gelooft, wat je locatie op zee betreft, oef!! :) Ik denk, dat die engel die nu al de hele tijd zijn hand boven je hoofd houdt, omdat je je hoed verloren bent, om hulp geroepen heeft. Hij was zijn hand en vingers al aan het verbranden boven je k... koppie, door reflectie van de zon erop! HIHIHI. Ja, je boft maar weer eens met je petje. Weer een mooie rustige gezellige tocht achter de rug en PROFICIAT!!!! Nog maar 400 km. Super hoor. Loop nu niet te hard van stapel om er zo snel mogelijk te zijn, of je krijgt alsnog een blessure. Neem alle tijd en succes!! Hopelijk slaap je lekker vannacht en kan je morgen goed ontbijten. Hasta manana
Groetjes, Christa
Het lijkt erop dat je elke dag meer km's gaat lopen en je enthousiasme kent geen grenzen. Bij het zien van je foto's zie ik inderdaad wel een flink vermagerde nonkel, maar dat is ook niet vreemd. Je verhaal over de pettenverkoper doet me denken aan een pannenverkoper die de laatste tijd actief is in de buurt. Daarbij worden pannensets van een peperduur merk te koop aangeboden. Ze zij zogenaamd over van een beurs. De verkoper stelt zich bij zijn verkooppraatje nogal agressief op blijkbaar. Gelukkig waren de rollen bij jou omgekeerd. Jij benaderde de marchant zeflf. Toch weer heel toevallig dat ie op jouw pad kwam op het moment dat jij een hoofddeksel nodig had. Het aantal resterende kilometers begint nu echt in een serieus tempo te verminderen. Loop niet te hard van stapel. Je gaat als een speer, laten we dat zo houden. Morgen zal je linkeroor tuiten, want je gaat dan ongetwijfeld weer over de tong op pa zijn verjaardagsfeestje. Je weet: hoe linker hoe flinker.
Groetjes,
Carmen
Dikke kus en knuffel op afstand...
Mandy
xx
die laatste 400 km zijn in zicht, ze gaan je hopelijk nog fluitend af. Als het eten iedere dag zo lekker blijft, moet dat helemaal goed komen.
Hier telt iedereen de 400 in ieder geval van dag tot dag af.
Nancy, je lijntje wordt gelukkig met de dag korter...
Bereid je dus maar goed voor op vele knuffels!!!
Denk alleen dat je nog een tijdje moet doorgaan met schrijven want na je tocht zullen wij die dagelijkse verhaaltjes gaan missen Joop!
( misschien moet je wel gaan bundelen??? idee!)
Heel veel groetjes en hou je goed..
Angelique en mijn mannen...