17e wandeldag naar Chateauvillain

Wij hebben er wat opgevonden, er waren twee mogelijkheden een rustdag of wandelen naar Clairvaux. Maar dan lezen wij het boek nog eens goed na, wat blijkt de nonnen nemen in het weekend geen pelgrims op. Waarom?
Je moet weten dat het oude klooster in Clairveaux, waar ooit abt Bernardus met zijn volgelingen een orde oprichtte en een klooster Cistercienzer bouwde. Het gekke was wel dat de meeste volgelingen jonge edellieden waren. Zo gek is dit eigenlijk ook weer niet daar de oudste zoon de titel verkreeg en de anderen zonen of zich moesten introuwen bij een ander goed huis of anders werden ze priester. Ook een mogelijkheid om macht en goed te veroveren. Bernardus was van de stelling Ora et Labora, bid en werk principe.
Tijdens de franse revolutie dreigde het klooster verloren te gaan, dank zij Napoleon werd het een staatsgevangenis, wat het nu nog steeds is. De nonnen zorgen ervoor dat de vrouwen van de gevangenen in het weekend hun man kunnen bezoeken en daar het weekend verblijven. Vandaar geen opname van pelgrims, dachten wij.
Daarom besloten wij de tocht te skippen en Clairveaux over te slaan. Hiermee brachtten wij de route terug tot een normale 20 km. 
Aangekomen in Chateauvillain gingen we op zoek naar een CH, van een Engels echtpaar, die ook de bar/restaurant uitbaatte, "la Belle Epoque". Eerst maar eens een pintje drinken en dan vragen aan de bareigenaar of er nog plaats was in zijn CH. Na hevig op en neer rennen van de eigenaar i.v.m. het runnen van het restaurant, gaf hij als antwoord dat alles op dit moment vol zat. Het is zondag. Na nog een pintje vroeg ik hem of wij dan konden eten in het restaurant, terwijl ik zag dat de meeste gasten het restaurant reeds verlieten. In eerste instanties kon dit niet, maar ik heb geleerd gedurende mijn camino's rustig te blijven. Een tijd later kwam hij af dat er nog wel gegeten kon worden en ook nu volgde weer een verrassing. Hij kwam terug met de mededeling dat de dame van de gemeente ook in het restaurant zat en dat ze de sleutels bij zich had van de locatie waar we konden slapen. Zo was in één ogenblik alle problemen opgelost. Na te zijn geïnstalleerd, komen er nog twee pelgrims langs, Nederlanders, ook op weg naar Rome. Deze vertelden dat de nonnen wel degelijk een opvang kunnen regelen, ook in het weekend. Zij waren het bewijs daar zij zaterdag daar hadden geslapen. Wat je ook beslist meestal komt het goed dus een wijze raad sla niet te vlug in paniek en blijf kalm mensen willen je over het algemeen wel verder helpen. à demain.