wind en tranende ogen

Na het Franse ontbijt ga ik even naar buiten om het weer te bekijken, het zag er slecht uit. De wind zwierde de regenwolken ver het land in doch rechts gekeken boven zee was ook een regenboog te zien. Besloot daarom mijn regenpak niet aan te doen. Zo vertrok ik.
Op de boulevard werd het eerste bordje ontdekt, wat de Francigena aangaf, dat was goed. Wat verder op ontdekte ik een aantal agenten die blijkbaar een dagje uit waren. Zij waren wat fotos aan het nemen van elkaar. Ik kwam breed lachend aan omdat ik dit mocht aanschouwen. Toen ik dichterbij kwam gaf een van de agenten aan dat hij mijn hoed wenste, ik dacht mooi niet. Maar ja dat krijg je als je Frans niet al te best is. Wat bleek; hij wenste mijn hoed voor een kepi van hem om op de foto te gaan. Dus toch maar even geruild. Ik heb het ook nog laten vastleggen met mijn fototoestel anders gelooft men mij niet. Nadat alles was vastgelegd liep ik verder, bleek dat er in het busje nog 5 agenten zaten, ik heb nog nooit zo veel agenten gezien bij elkaar zonder dat er wat aan de hand was.
Op dat moment ontdekte ik ook dat het bordje van de route stuk was, het lag er maar zielig bij, hoe nu verder. De kaart werd erbij gepakt en een alternatieve route uitgezet. Het strand was niks voor mij, te rul. En dat met een zak op je rug ook nog heel erg zwaar. Daarom weg opgezocht en verder. Doch de dreiging van het weer deed mij besluiten om een plekje op te zoeken om mijn regenpak aan te doen. Ik zag een schuurtje met "beaucoup de poubelles", (vuilnisbakken) anders denkt nog iemand dat het schone meiden waren. Maar al vlug bleek dat het niet nodig was, de wind deed alles overwaaien slechts een sliertje regen raakte mij. Verder naar Sangatte, op naar Mont Hubert en weer naar beneden om daarna weer op naar Cap Blanc Nez. Daar waar de obelisk, die reikt naar de hemel, al van ver af is te aanschouwen. Hierboven ging het even mis hoe nu verder. Het boek er nog eens goed op nagekeken en dan op naar Le Cran Espalles en zo verder langs de kust naar Strouanne. Ondertussen mocht ik de Atlantic Wall die hier ligt nader bekijken, zijn wel iets anders dan de bunkertjes die wij laats hebben opgegraven in Sas van Gent. Verder ging mijn voettocht pal tegen de wind en het water stroomde mijn ogen uit of was het heimwee?
Bij Strouanne had ik de boel verkeerd gelezen in plaats verder het strand af te lopen richting Wissant ging ik het strand af, dan maar over de weg een kleine 2 km. Aangekomen in Wissant, wat eigenlijk ook Witzand kan zijn, denk maar terug aan de opmerking dat dit deel eerder toebehoorde aan Vlaanderen. Zocht ik mij een adres om te slapen. Hier ontmoette ik nog een Nederlands echtpaar, ik was hun eerder op het strand al tegengekomen, waar ik later in het restaurant nog mee ben gaan eten. Altijd fijn in gezelschap eten.
Weten jullie dat Wissant de eigenlijk poort naar Engeland was maar eind 17 eeuw geloof ik verzandde de hele haven en werd Calais de nieuwe haven. Mogelijk vergis ik mij honder jaar maar dat nemen jullie mij toch niet kwalijk?

Vandaag gelopen 20,5 km nog te gaan 679,5 a demain