Cluis-Eguzon

Over die koninklijke allee's moet ik nu uit mijn hoofd doen en kan niet teruggrijpen naar het boek. In wezen zijn dit nu de wel bekende N wegen of te wel Route National. Wat betreft Napoleon deze heeft ook vele bekende Franse wegen rechtgetrokken door Frankrijk. Dit zag je al eerder o.a. bij de romeinen.
Weet je wat ik leuk vond was het feit dat Wim met een mooi oud Sas woord naar voren kwam op mijn verhaal van de marskramer, Macaronnekast. Ik denk dat daarmee de basis is teruggevonden van ventjes dag, het leuren van goederen of beter het verkopen. Ik denk en hoop dat een van de carnavalsverenigingen of stichting deze dag Macaronnedag gaat noemen, bedankt Wim. Ik ga het woord zeker opnemen in de HK-site " Sasse praot".
Nu even verder over mijn dag. Gisteravond, we zitten reeds met vier man in het huis en ook bezig met de maaltijd, komen er nog twee fietsers uit Brabant binnenvallen. Geen probleem schuif aan en maak voor je zelf een slaapplaats, zo gezegd zo gedaan. Na de maaltijd afwassen en met 4 van de zes een afzakkertje gehaald bij een zeer warme cafébaas. Gelukkig was er een fransman onder ons want toen pas ontdooide hij een beetje. De Duitser en de andere Brabander bleven achter. Mijn twee andere NL konden geen woord frans dus was ik degene die Francois nog een beetje het gevoel gaf dat hij er bij hoorde. De Duitser dat is weer een verhaal apart maar in het kort komt het hier op neer:
Op een dag besloot hij de fiets van zijn moeder te pakken, wat spullen in te pakken in een tas en in zijn spijkerbroek en regenjas op die vijf versnelling fiets maar eens naar Santiago te gaan.
Allerlei mensen kom je tegen. De Brabander had problemen met de fiets, er braken wat te veel spaken. Via zijn dealer kon hij ergens op zijn reis een totaal ander achterwiel laten steken deze was te licht voor het zware werk. Vanmorgen melde JP dat zijn regenmeter overliep, die bij ons ook. Daarom eerst naar de bakker en met de croissants naar de kroeg voor koffie en ons PDJ was ook weer geregeld. Francois was om 7.15 de deur uit en de regen in, vertrokken. Ook de twee fietsers vertrokken. Alleen de Duitser, Kees en ik bleven achter. Ik besloot om mijn pijpen weer aan mijn broek te ritsen en prompt begon het minder te regenen en kwam de zon rond negenen er door. Zo vertrokken wij alle drie, de Duitser als eerste. Kees vroeg mij zullen wij tweeën oplopen, waarop ik zei prima. In de loop van de dag kom je wat meer te weten van elkaar. Ik weet dat Kees een zwaar motorongeluk heeft gehad waar het kantje boord was, daar zijn de sporen op zijn lijf nog getuige van. Ik kreeg van Kees nog een smeersel voor de heup en weg waren wij. Ik had aan Kees kenbaar gemaakt niet verder dan 20 km te gaan. Daar bleek een hotel te staan die ik vlug belde voor een kamer. Kees zelf is een man met tent en probeert zo veel mogelijk bij een boer te staan. Wat hem wonderlijk genoeg lukt daar hij geen woord frans spreekt, hij heeft alles op een papiertje gezet.
Voor de kaartvolgers de route: Cluis, Pommiers, Cargilesse dit is een kunstenaarsdorp en hier buigt de route naar het zuiden, Cuzion en dan Eguzon waar ik 2 km van af zit. Ik zit nabij het Lac de Chambon. Ik ga sluiten want het restaurant gaat open het is 19.00 uur. En tenslotte voor demain, Carmen gefeliciteerd. Voor de rest van jullie a demain.